Merhaba… En afillisinden kocaman bir merhaba. Elveda demenin metaforu olsun bu sefer bu merhaba. En azından benim için. Tek taraflı bir elveda. Toplayıp yıldız gözlerine dair yazılan tüm cümleleri gitmek zamanı bana şimdi. Tüm edebimle bana yakışan bir elveda. Daha da durmamalıyım istenmediğim yerlerde. Efkârlarımı bırakıp bir sokak lambası altına, seni ilk gördüğümde yitirdiğim neşemi ve kahkahalarımı aramalıyım yalın ayak… Read more →

merhaba prenses, yazıcam deyip de yazamamıstım, halbuki odamın her köşesi hatta salonum bile senin adınla başlayan kağıtlarla dolup taşmıştı, ama bi türlü sıraya koyup da gösteremedim sana. ana demekki kaderde onları okumak yokmuş, bu saatten sonrada koyarmıyım yada koyabilirmiyim bilmiyorum buraya. prenses diyordum sana, prensesimdin cünki, nasıl cadı olduğunu da biliyordum halbuki. kabuguna sığamayan, deli dolu kız. tanıyordum seni tahmin… Read more →

sana dair yazılarım var benim, ne yazıyorsun diye sorana “-hiiiiiç” diye cevap verdiğim. kıvrıştırıp kağıtları alel acele, bulunduğum yeri kaçarcasına terk ettiğim. biliyorum,, hiç değil aslında onlar, konu sen isen eğer. sen bi yerlerde hala var isen, hiç bir şey aslında hiç değil. ama senin farkında bile olmadığın bir dünyam var benim çekinmeden haykırdıgım kocaman bir hiiiiiiç olan. sorsan bir… Read more →

Akasyaların altında dizdize konuşulan kırmızı kiremitli, saçaklarından yıldızlar sarkan, pembe pencereli evlere ilişkin, ilk gençlik yıllarının olmazsa olmaz romantizminin kolaycılığını değil ama. Leylak kokuları sevgilinin kokusuyla karışınca, erotik solumalarla sonsuz birliktelik antları içerken yaşanan anlık utkuları da değil. Dokunmanın giz-ini sözgelimi. Ayrı coğrafyalarda erirken, neden bu kadar yalnızdık? Toplum, ahtapot kollarıyla koparırken seni benden, neden inandın onlara? Aşka sımsıkı sarılmanı… Read more →

Sus… Hiç olmazsa bu kerelik Kapat dudaklarını sımsıkı, Gücü yetmese de dişlerinin Sus… Dudaklarında kalsın o son söz. Bebek gözlerinde görmüştüm ilk kez Bu kadar güzel, Bu kadar sıcak olduğunu gülmenin Gülümsemenin… Gitme… Birşeyler eksilir yokluğunda bil ki, Bir akşam çöker üzerine Bir yalnızlığım düşer duvarlara Tırnağımla kazıdığım adına Daha kaç kez yanmalı günlerce, Ağzımda kaç kez çiğnemeliyim adını? Ve… Read more →

prenses  merhaba dayanılmaz ağırlığı çöktü yine üzerime hasretinin, damarlarımı patlatırcasına sen varsın sanki içimde. ahh ne vardı cuma günü geliyordum arkandan usulca, bir anlık cesaret için yalvararak tanrıya. olmadı. suya düşmüş bir gül tanesi gibi sürüklendin arkadaşlarının peşi sıra. olsun be prenses hep böle olucak diil ya elbet bi gün bir merhaba diyecegim sana ve rahatsız oldum sözünün duyup oturacam… Read more →

Prenses merhaba, Biliyorum iki yabancıyız hala. Birbirlerine bakamaya cesaret edemeyen, iki kelimeyi bile birbirlerine çok gören iki yabancı. Sen takıp tüm güzelliğini gözlerine kendi masal âlemin de bir prenses, bense kendine bile söz geçiremeyen, seni her gördüğünde dizlerinin bağı çözülen, sesi kısılan titrek yürekli bir garibe. Prenses,,, Uzun zamandır konuşmak istiyordum seninle, ama bir türlü olmuyor. Bu çekingenliğimle pek de… Read more →

Prenses, merhaba… şu saatte gözlerime hapsettigim hayalin, aklımdan cıkmayan gözlerin, ve yüzümü cayır cayır yakan duygularım ile geliyorum karşına. gercek hayatta titreyen dizlerim izin vermesede buna… seni her gördüğümde deli gibi çarpan kalbim ya o, ya ben der gibi,,, kimisi saçmalık diyor buna, ben ise aşk. o nu seçiyorum mecburen yaşamak için değil inan, seni bir kez daha görebilmek için. gül yüzünü,… Read more →

Prenses merhaba, biliyorum geç kaldım yazmak için kusuruma bakma. Öncelikle şunu yazmak istiyorum, iyi ki doğdun prenses iyi ki varsın, nice yaşlara güzelkız. Kendi ellerimle doğum günü hediyesi vermek isterdim sana, ama nasip değilmiş henüz, halbuki ne güzel bir hediye düşünmüştüm senin için. Kimbilir belkide başka bir doğum gününe nasip olur. Ama umarım bu hediyenide beğenmişsindir. Uzun süre düşünmüştüm kafama… Read more →

..Yokluğunda yangınlar hiç bitmiyor sevgili! Sesini duyduğum ya da yüzünü gördüğüm anları çıkartırsak, geriye kalan sonsuz zamanlarda yangın öyle büyüyor ki, bunu hiçbir sözümle anlatamam sana. Seni gördüğümde, telefonda sesini duyduğumda sadece alo deyişin de bile, yüzüme soğuk sular serpiliyor sanki. Yangın etkisini yitiriyor, biraz serinleyebiliyorum. Sonrası, yine yokluğundur yine yangın. Bir pervane oluyorum ateşin çevresinde dönen. Bir an için… Read more →