besmelesiz başladım herhalde seni sevmeye, sevdikçe seviyor, bir türlü doyamıyorum… beni böyle arabeskin soğuk duvarları arasına mahkum ederken sen kim bilir hangi hoş melodinin sözlerinde, etrafına muhteşem tebessümlerini savuruyorsun. bilmediğin bir yerlerde, bilmediğin bir insan, bilemeyecegin acılara sarılıp uyurken, söylesene sevgili, nasıl bu kadar acımasızca mutlu olabiliyorsun.. Read more →

Yazmak vaktidir sana şimdi. Kapatıp gözleri, demli bir çay tadında hayallere dalmak. Toplamak valizine, hatıralarda sana dair ne varsa, koyup sıcak ellerinden, yıldız gözlerinden, uğruna uykusuz kalınan bakışlarından ve dilsizi bile dile getirebilecek gülümsemenden ceplerime, ayrılık vaktidir şimdi bulunduğum diyarlardan. Nereye gideceğini bilmeden çıkmaktır yola eller cepte, dilde bir yalnızlık türküsü ile yalınayak. En derin ve en soğuk sulara girmektir… Read more →

Aşkın bütün iklimlerinde sevdim seni. Gün oldu tenin yabancılaştı tenime, kendime vurdum. Deniz fırtınalarında dev dalgaların kayalarda patlaması gibi kendime vurdum. Senden yine vazgeçmedim. Aşkın bütün iklimlerinde sevdim seni. Gün oldu düğüne gider gibi ölümlere hazırladım bedenimi. İçimde sen vardın, olmadı. Seni nasıl sevdiysem, sensiz  her andan o kadar korktum, olmadı. Aşkın bütün ikimlerinde sevdim seni. Söylenmez sözler söylenir olduğunda… Read more →

Farkındamıydın, kirpiklerinin ucuna kurduğum dar ağacının. Kocaman gözlerinle atarken o sehpaya tekmeyi, hiç mi acımamıştın. Ardında bıraktığın, tozlu raflardaki gülüşlerini sildim günlerce… Yıkıp döktüğün umutları bıraktım birer birer sokak kenarlarına… Her gece “sen” diye uyandığım param parça olmuş düşlerimle avuttum kendimi… Ve sen yine “yoksun” sevgili… Soğuk uçurumlar gibiydi yatağım… Kalkmak için haykırsada, duymuyor sesimi hücrelerim. Ve liğme liğme yüreğimden… Read more →

Gecenin bir yarısı yazıyorum bu satırları sana… Sen en masum halindeyken, uyuyorken… Ben satırlara döküyorum yüreğimi ve ağlıyorum geri getiremediğim için hayallerimi, seni ve daha nicesini… Ağlıyorum. içime göme göme, sessizce… Sen uyanmayasın diye… Ağlıyorum çünkü sensiz ruhumu sıkıyor bedenim, ağlıyorum çünkü sen yokken yüreğim ölüm kalım savaşında, gülemiyorum çünkü sende kaldı mutluluğa dair herbişeyim. Gülemiyorum, Kara gece kararttıkça karartıyor… Read more →

Ey prenses, seni de üzerler be kuzu. Seni de üzerler. İşte anlarsın o zaman beni. Şu an bu satırları yazmaya inan varmıyor elim. Çok düşündüm yazıp yazmamayı. Yazsan başka, yazmasam başka. Öss sınavında bile bu kadar düşünmemiştim. Ne yaptım ben sana. Neden bu kadar zalimce yaklaşıyorsun bana. Ne dedim ki sana nefret eder oldun benden. Nalet olsun ki,  ne olduğunu… Read more →

Bilmem ki ne demeli sana, neler söylemeli daha. Nasıl anlatmalı halimi, nasıl inandırmalı seni buna. Hangi şiiri yazmalı güzelliğine, hangi masaldan alıntılar yapmalı sana. Hangi dilde ağıtlar yakmalı, hangi dilde yalvarmalı sana. Hangi cümleleri, hangi kelimelerle kurmalı, yüreğindeki buzları eritmek için daha. Güneşimi mi istiyorsun anlamıyorum ki, al söndür istersen sen yokken ne anlamı var ki. Rüzgarımı mı vereyim sana,… Read more →

Seni sevmek vardı ölürcesine.. Şimdi yanında olmak sana bakmak gözlerinin karanlıgında kaybolmak vardı.. Kömür gözlerinin yaktığı ateşte yanıp kül olmak vardı. Görmemeliydim senden başka bir yüz işitmemeliydim başka ses ve dokunmamalıydım başka kalbe.. ”Hala seninim” diyebilmek vardı şimdi .. Senin için atıyor bu kalp ilk günkü gibi diye haykırmalıydım.. Başka göz bakmamalıydı başkasının bitanesi olmamalıydım! Yalnız senin olmalıydım Bir tek… Read more →

o kadar çok isterdim ki, içimde ki seni öldürmeyi, büyümeden sevgin, bitirmeyi, ne öldürebildim seni, ne de son verebildim aşkına. anlamsızca ve zamansızca büyüdün bende, tanıdığım zaman seni, nerden bilebilirdim ki, seni seveceğimi. senli hayaller kuracağımı, nerden bilebilirdim ki, gecelerce sen diye yanacağımı, sevgin büyüdükçe bende, ölüyordum günden güne, söyleyemezdim sana, çünkü çok uzaktın bana tuzaktın, çogu kez soluduğun hava… Read more →

Göz yaşlarım hiç bu kadar anlam yüklenmemişti düşerken ve hiç bir zaman bu kadar içten dokunmamıştı yanağıma .. Ey gümüş renkli göz yaşlarım bu kadar mı dokundu ayrılık size. Oysa her acıya bir bedel, oysa her öyküye ödenmiş diyetlerim vardı benim. Kaç damlada ıslanır ki yüreğimin kıraç toprağı?. Kaç mendille kurur ki bu gözyaşı sağanağı?. Özledim diyorum. Özledim işte… Bu… Read more →