Soğuk bir Ankara gecesi gibiydi bakışların. Dilinden çıkan her harf; Sivri bir buz parçası gibi saplanıyordu suratıma. Hava ayaz, gök karanlık, şehrin urbaları ıslak… Papuçlarından sızıyordu erimiş kar taneleri, Kızılayın sokaklarına. Aklın yerinde değildi fikrimce. Bağırtılarını dinlerken hiç olmayan vapur saatlerini kaçırıyordum mesela. Paçası yırtık şekilde sekiyordu yelkovan ömrümün üzerinde, Yavaşlıyordu zaman. Heybetli bir çınar ağacı gibi görkemli çıksa da… Read more →