Ve sen gittin.. Şimdi bana kalan birkaç kırık hatıra, masadaki rujun, tokan, yastıkta bıraktığın bir kaç tel ipek saç, dolaptaki yeşil kazağın ve her baktığımda maviş bir bebek gibi dünyaya yeniden geldiğim ceylansı bakışların, sararmış fotoğraflarda. Sen gittin, yeni farkettim bu evin bu kadar büyük olduğunu, holün ayaz, odaların soğuk olduğunu. Mutfakta beyazmış, son içtiğin kahveden kalan fincan, tezgahta yeni… Read more →

Sen yokken kelimelerden martılar yapardım. Deniz gözlerinden süzülüp, yüreğimden kopan parçaları kaparlardı. Canım yanardı, ağlardım. Sen bir vardın bir yoktun, ama en çokda yoktun. Başım dönerdi.. Kelimelerden, martılar, deniz, sen, yoksun.. Read more →