..Yokluğunda yangınlar hiç bitmiyor sevgili! Sesini duyduğum ya da yüzünü gördüğüm anları çıkartırsak, geriye kalan sonsuz zamanlarda yangın öyle büyüyor ki, bunu hiçbir sözümle anlatamam sana. Seni gördüğümde, telefonda sesini duyduğumda sadece alo deyişin de bile, yüzüme soğuk sular serpiliyor sanki. Yangın etkisini yitiriyor, biraz serinleyebiliyorum. Sonrası, yine yokluğundur yine yangın. Bir pervane oluyorum ateşin çevresinde dönen.
Bir an için dönmekten vazgeçsem, serin sulara koşar mıydım dersin? Elinde soğuk sularla, buzlarla beni serinletmek için tek sözümü bekleyen dünyalı güzellere gözlerimi yumuyorsam, bütün bunları hiçe sayıp yokluğunun ateşine koşuyorsam, sevdiğim içindir, yanılma! Senden yüzümü çevirip kime dönsem, orada sen olmazsın. Bunu nasıl onaylarım? Varlığının tek belirtisi yokluğun olunca, yanmaktan başka seçeneğim kalmıyorsa, her çileye boyun eğerim ama seni sevmekten yine vazgeçmem…
