Aşkın bütün iklimlerinde sevdim seni. Gün oldu tenin yabancılaştı tenime, kendime vurdum. Deniz fırtınalarında dev dalgaların kayalarda patlaması gibi kendime vurdum. Senden yine vazgeçmedim.

Aşkın bütün iklimlerinde sevdim seni.

Gün oldu düğüne gider gibi ölümlere hazırladım bedenimi. İçimde sen vardın, olmadı. Seni nasıl sevdiysem, sensiz  her andan o kadar korktum, olmadı.

Aşkın bütün ikimlerinde sevdim seni.

Söylenmez sözler söylenir olduğunda isyanım zehir gibi aktı içime. Bütün hücrelerim apansız biçim değiştirdi. Seni yeniden ürettim. Her defasında ana rahminden yeni doğmuş maviş bir bebek kadar suçsuzdun. Yine sevdim seni. Söylenmez sözler söylenir olduğunda, rahatsız oluyorum kelimesi tekrar tekrar çınladığında kulaklarımda, resmin sırılsıklamdı ellerimde. En çok o zamanlarda tenin yabancılaştı tenime, kendime vurdum. Deniz fırtınalarında dev dalgaların kayalarda patlaması gibi kendime vurdum.

Aşkın bütün ikimlerinde sevdim seni.

Çok zaman ezbere bildiğim her şeyi unuttum. Kimliğimi unuttum ey prenses!… benzeri görülmemiş tuhaf bir yaratıktım, ama seni unutmadım. Beynimden damıttığım umutlar büyüttüm içimde. Bir sabah beni sıcak öpüşlerle uyandıracağına ilişkin umutlar büyüttüm, yazsam anlarmısın?

Söyle prenses, seni ne çok sevdim bilirmisin?

Aşkın bütün ikimlerinde sevdim seni.

Gelinmez yollardan geldim, nasıl pusluydum. Ellerim unutmadı sıcaklığını, yanılma – senden yine vazgeçmedim.

Aşkın bütün ikimlerinde sevdim seni.

Gün oldu yaşanmamış hüzünler ısmarladım gözlerime.

Gelinmez yollardan geldim sana, teninde erimeye geldim; ellerim unutmadı sıcaklığını.

Seni öyle sevdim…

• 
•